Lees hier het verhaal van Henk Geenen uit Blerick die opgroeide bij en met de Maas. Hij vertelt over het hoogwater in Venlo en Blerick in 1993, 1995 en 2021
“Mijn naam is Henk Geenen, 57 jaar, en ik ben opgegroeid bij en met de Maas. Als klein kind waren we vaak te vinden in de weilanden langs de Maas en bouwden hutten of speelden bij de oorlogsbunkers die in de weilanden stonden. Ook hebben we veel gevist in de Maas en later in de jachthaven in Blerick. We zwommen zelfs wel eens in de Maas.
Later ben ik met mijn huidige vrouw gaan samenwonen op de Pontanusstraat in Blerick en we waren trots op ons eerste huisje. Het was oud en had kleine kamers, maar een mooie diepe tuin. Ook kon je vanuit de keuken en woonkamer de Maas zien en je had goed in de gaten wanneer de Maas “laag of hoog stond”.
In de winter van 1993 stond de Maas weer eens hoog. In het begin dachten we nog: “het zal zo’n vaart niet lopen”, maar het werd toch serieus. Net als het water een paar dagen later stroomden de berichten binnen dat we ons moesten gaan opmaken voor een strijd tegen het water. Met zandzakken werden dijken aangelegd om de huizen te beschermen. Ik weet nog dat de militairen van de landmacht werden ingeschakeld om mee te helpen met zandzakken vullen. Het is mooi om te zien hoe iedereen elkaar helpt in tijden van nood.
De achtertuinen in ons gedeelte van de straat waren veel lager gesitueerd dan de huizen zelf en grensten aan de kelders. Er werd besloten dat de huizen bij ons in de straat zouden worden gebruikt om als dijk te dienen voor het hoger gelegen gedeelte aan de overzijde van de straat.
In de dagen die volgden hebben we met buurtgenoten in de achtertuinen een dijk gemaakt van zandzakken die de kelders moesten drooghouden. Het was echter tevergeefs…
De Maas kwam hoger en hoger en we konden het water niet meer buiten houden. Inmiddels hadden we alle belangrijke zaken uit de kelder gehaald en op een hogere verdieping gestald. Echter de verwarmingsketel en ook de elektriciteitskast stonden bij ons in de kelder en konden we niet verplaatsen en hebben we moeten uitschakelen.
Nadat het water ruim een meter hoog in onze kelder stond, werd het allengs steeds kouder in huis en omdat we ook geen elektriciteit meer hadden hebben we bij familie een aantal dagen doorgebracht.
Hoewel de geleerden zeiden dat deze overstroming zeer uitzonderlijk was en maar eens in de paar honderd jaar zou kunnen voorkomen was het de volgende winter weer raak.
Met het vorige hoogwater nog vers in het geheugen hebben we, net als onze buren het water gewoon binnen laten stromen in onze kelders en geen zandzakken hebben gebruikt. De reden was dat we door de zandzakken nog veel meer troep in de kelder hadden dan alleen water.
Twee jaar geleden was het weer zover. Opnieuw vertoonde de Maas kuren en haar water bereikte recordhoogtes. Inmiddels woonde ik niet meer in het centrum, dus had niets te vrezen dit keer. Mijn zus woont met haar man echter op de Sint Urbanusweg in Venlo en kijkt uit over de Maas. Hier is het toen weer spannend geweest want het water heeft tot aan de rand van de dijk gestaan. Dus hebben we hen geholpen met het verplaatsen van de spullen uit de kelder naar veiliger oorden.
In die maand juli fietste ik langs de Maas terug naar Blerick en zag bij de “Kop van de Weerd” het kunstwerk de vreedzame krijger die het hoogwater lijkt te willen tegenhouden (zie foto). Omdat ik weleens een gedicht schrijf, kreeg ik hierdoor inspiratie en ben in de pen geklommen. Ik was niet de enige die inspiratie kreeg, want bij mij in de buurt woont Yannick Heumassej, die met zijn drone een hele mooie foto heeft gemaakt van de krijger in het hoge water.
De foto ging “viral” in heel Nederland en doordat de interesse voor de foto zo enorm toenam is een actie opgestart om geld in te zamelen voor de slachtoffers van het hoge water. Men kon de foto kopen voor dit goede doel. Het werd een groot succes.
Dit is mijn gedicht, ik schreef het in juli 2021:
Ózze krijger
Dao steit hae dan, ózzen dappere krijger aan de Maas,
dae de meisten tied hiel einzaam waas.
Maar in juli 2021 kreeg hae inens alle aandach,
op ‘n meneer die hae gaar neet had verwach.
Hae stónd d’r ouk mit ziene rök nao toe,
maar inens kwaam dao ’t water – en hoe.
’t Water in de majjem steeg en steeg,
wies det ouk hae nate veut kreeg.
Mit ‘n schuun oug zoog hae de buuetjes umhoeëg kómme,
maar ózze krijger zelf en det is ’t stómme,
bleef stokstief op ziene sokkel staon.
Hae kós neet veur of achteroet gaon.
’t Water taegehalde, det woel hae zoeë gaer,
maar det fieze water struimde dwars door ‘m haer.
Toch bleef hae dapper vechte taege baeter weite in,
beej de restaurants um ‘m haer
stónd ’t water al wies aan de kin.
Ózze krijger haet toen ens hiel good naogedach
en opens had hae ‘n schitterend plan bedach.
Hae reep de hölp in van ‘ne jóng mit ‘nen drone,
want zelf kós hae neet vuuel doon.
Hae ging d’r nog ens good veur staon,
zoeëdet Yannick ziene gank kós gaon.
‘n Schitterende foto waas ’t resultaat
en dao zien vuuel slachoffers beej gebaat
Dees foto ging namelik “viral” op internet
en det vónde vuuel minse “je van het”.
De krijger zien plan woort vaerder oetgewerk
en noow – en det is toch waal sterk,
kinne de minse de foto koupe veur ‘n good doel.
Det is persies waat de krijger woel.
Vuuel minse deje heejveur eur bes
en de aktie woort ’n groeët succes.
Daes waek zoog ik: de krijger steit weer einzaam op wach
te schittere in al zien prach.
Hae keek oet euver ós Moder Maas
en zoog det ’t good waas.
Henk Geenen
